Mijn naam is Ricardo Kemp. Ik ben een eerstejaarsmasterstudent Architectuur aan de TU Delft. Aan deze universiteit heb ik van 2014 tot en met 2018 ook de Bachelor bouwkunde gevolgd en succesvol afgerond. Naast mijn studie ben ik ook de eerste 3 jaar van mijn bachelor actief geweest bij de studievereniging van bouwkunde, D.B.S.G. Stylos. Hier heb ik de eerste ouderdag georganiseerd, heb ik de activiteiten commissie gedaan en heb ik de derde editie van BAU, de bedrijvendag van bouwkunde, georganiseerd.
2008-2014: Christelijk Lyceum Zeist
Gedurende 6 jaar heb ik een opleiding Atheneum aan het Christelijk Lyceum in Zeist genoten. Hiervan waren de eerste 3 jaar tweetalig waarbij de meeste vakken in het Engels waren. De resterende 3 jaar heb ik gewoon Nederlandstalig onderwijs gehad.
2014-2018: Bachelor bouwkunde aan de TU Delft
Gedurende 4 jaar heb ik de bachelor Bouwkunde gevolgd en succesvol afgerond aan de TU Delft. Tijdens deze opleiding heb ik naast de reguliere opleiding de minor House of the Future gevolgd waarbij een tafel ontworpen is, een gebouw in detail geanalyseerd is en nagebouwd in een 1:25 schaal en een huis voor de toekomst is ontworpen.
2018-heden: Master Architecture aan de TU Delft
Sinds 2018 volg ik de Master Architecture aan de TU Delft, waarbij mijn eerste studio van Interiors Buildings Cities is, waarbij een ontwerp in een schaal van 1:1 wordt gebouwd.
Ouderdagcommissie
Voor de studievereniging D.B.S.G. Stylos maakte ik onderdeel uit van de eerste ouderdagcommissie. Deze commissie organiseerde een ouderdag voor alle eerstejaarsstudenten van de bachelor Bouwkunde in Delft.
Evenementencommissie
Bij studievereniging D.B.S.G. Stylos zat ik in mijn tweede jaar van mijn studie in de evenementencommissie. Deze commissie organiseerde de eindejaarsborrel van de faculteit Bouwkunde en ook een feest ter ere van de verjaardag van de vereniging.
BAU
BAU staat voor Business At University en is de commissie van studievereniging D.B.S.G. Stylos die de bedrijvendag organiseert voor alle studenten aan de faculteit bouwkunde. Deze commissie organiseerde enkele kleine evenementen naar de aanloop van het hoofdevenement, een bedrijvenmarkt. Ook vonden er tijdens die dag lezingen plaats en konden studenten speeddaten met bedrijven.
Dit project was onderdeel van mijn minor, House of the Future. Tijdens deze minor was een van de opdrachten om in een groep van 4 studenten van verschillende achtergronden, mijn groep bestond uit 2 bouwkunde studenten en 2 industrieel ontwerp studenten, een gebouw te analyseren om daarna een zeer gedetailleerd schaalmodel te maken.
Het gebouw dat wij kozen was het Futuro House van Matti Suuronen. Dit was een geprefabriceerd huis waarvan het idee was om er veel van te maken. Uiteindelijk zijn er ongeveer honderd van deze huizen gebouwd. Het gebouw bestond voornamelijk uit plastic en glasvezel en werd ter plekke in elkaar gezet door 8 panelen aan elkaar te bevestigen.
Om ons model te maken hebben we met verschillende materialen en technieken geëxperimenteerd, waaronder plexiglas, hout en verschillende soorten vulling voor 3d printers. Uiteindelijk hebben we besloten om een mal te 3d printen en daarna deze vorm glad schuren en gebruiken om overheen te vacuüm vormen. Hierdoor konden we makkelijk en snel de panelen maken. De ramen zijn op dezelfde manier gemaakt. De stoelen in het gebouw zijn 3d geprint en de wanden en de onderste draagconstructie ook. Door deze opdracht heb ik veel geleerd over 3d printen, zoals een Rhino bestand klaar maken om te printen, maar ook meer over lasersnijden, vacuüm vormen en verschillende manieren van verven.
Dit project was het transformeren van 2 woongebouwen en de tussenliggende openbare ruimte in Osdorp in Amsterdam. De bestaande woongebouwen waren iets verschillend, maar waren wel allebei portiekflats.
Het idee van het nieuwe ontwerp was om de twee gebouwen met elkaar te verbinden, ze stonden in een l vorm, en daarnaast aan de andere zijde van de openbare ruimte een identieke l maken. Daarna zouden de middenstukken verwijderd worden zodat uiteindelijk 4 l vormige hoeken gecreëerd werden met daarbinnen een openbaar park. Daarnaast werden de openingen op de wanden bekleed met groen, zodat in feite 4 groene poorten gecreëerd worden.
Op de begane grond werden voornamelijk seniorenwoningen gebouwd, vanwege het gemak om naar binnen te gaan zonder trappen of andere hinderende onderdelen. De verdiepingen daarboven waren voor starters en kleine gezinnen, met iets meer ruimte en op sommige bovenste verdiepingen was er een extra verdieping, waar 2 verdieping tellende penthousen waren voor de grotere gezinnen.
Dit was mijn laatste project van de Bachelor. Het was een nieuw ontwerp maken voor het Nieuwe Instituut in Rotterdam. Het gebouw moest beschikken over een archief, 3 zalen, een kantine en kantoorruimtes.
Veel mensen besloten om het archief onder de grond te plaatsen, omdat deze toch geen daglicht mocht hebben. Dat zorgde echter voor problemen, omdat er veel gewicht nodig zou zijn om het archief onder de grond te houden. Daarom besloot ik het boven de grote zaal te plaatsen. Mijn hoofddoel voor dit project was namelijk de bezoeker leiden. Door het gebouw een organische vorm te geven, een verhoogde ingang en door het gebouw geleidelijk meer raam oppervlakte te geven naarmate je dichter bij de inkwam kwam wilde ik de bezoekers naar de ingang leiden. Door het archief bovenin en aan de achterkant van het gebouw te plaatsen, zorgde dit ervoor dat de gehele achterkant boven de eerste verdieping een gesloten gevel had.
De foyer waar de bezoeker uiteindelijk in binnenkwam was een ruimte die met elke andere ruimte in verbinding staat, misschien niet direct maar vanuit de foyer kan in 1 opslag gezien worden waar welke zaal is. Dit versterkte het leidende karakter van het gebouw.
Dit project was een onderdeel van mijn minor, House of the Future. De opdracht was een tafel ontwerpen aan de hand van een stoel. De stoel die ik hiervoor koos was de Garden Egg Chair van Peter Ghyczy. Deze stoel was voornamelijk van plastic en had een scharnier waardoor deze open en dicht kon gaan.
Naar aanleiding hiervan besloot ik ook een tafel te maken waarbij het idee van open en dicht een belangrijk onderdeel zou uitmaken van de tafel. Uiteindelijk kwam ik op het idee van een tafel voor kinderen waarbij de stoelen na het gebruik weer onder de stoelen geschoven kunnen worden.
Ook wilde ik de gladde uitstraling van plastic nabootsen. De originele stoel werd in een mal gemaakt, dat werd voor mij moeilijk, dus besloot ik de tafel van een groot stuk piepschuim te maken. Hier maakte ik een eigen grote piepschuimsnijder voor en heb ik de stoeltjes er zo uitgesneden dat deze niet van extra piepschuim gemaakt hoefden te worden. Daarna is de tafel met een epoxy ingesmeerd om de plastic look te creëren.
Dit was een groepsproject met 6 mensen voor de master 2 studio Lining a Shed. De opdracht was om in een kas in Blijdorp, die nu gebruikt wordt voor een markt en als werkplek voor vrijwilligers, een ruimte te creëren die fijner is om in te werken. Dit betekend warmer in de winter en kouder in de zomer, de kas heeft namelijk geen enkele vorm van isolatie en alleen doeken tegen de opwarming door de zon in de zomer. Het doel van deze studio was om dit ontwerp ook daadwerkelijk te realiseren.
Na eerst individueel ontwerpen gemaakt te hebben, hebben we de ontwerpen samengevoegd, terwijl we ook rekening hielden met het beperkte budget. Daarom kwamen we uit op een constructie van hout dat de vakwerkliggers van de kas omsluit en daar deels de stabiliteit vandaan haalt. Het dak is gemaakt van bubbeltjesplastic dat ook in functionerende kassen gebruikt wordt. Dit materiaal laat licht door, maar heeft ook een isolerende functie. De façade is gemaakt van geschonken kleden die gevouwen zijn en maar op een aantal plaatsen vastgemaakt zijn met garen om ervoor te zorgen dat de kleden weer makkelijk uit elkaar gehaald en hergebruikt kunnen worden. Deze kleden zijn uiteindelijk met touw en klemmen bevestigd aan de constructie en hangen als een soort gordijn. Daarvoor hangt een reflecterend materiaal dat ervoor zorgt dat de warmte beter binnen blijft.
Gedurende 2 weken hebben wij dit met de groep en met behulp van de vrijwilligers gebouwd en de ruimte wordt nu gebruikt door deze vrijwilligers wanneer zij in de kas zijn. Op de foto's is het eindresultaat en het bouwproces te zien.
Dit project was het transformeren of vernieuwen van de façade van het AMC in Amsterdam. De façade van het AMC is gedateerd en functioneert niet meer naar wens dus de opdracht was om hier iets aan te doen. Het was een kort project en ging alleen maar om de façade en een deel van het gebouw. Ik koos voor de bed torens waar de patiënten verbleven.
Een van de wensen voor de toekomst van het AMC is om te krimpen, door de patiënten minder lang te laten verblijven in het ziekenhuis en door een meer gespecialiseerd ziekenhuis te worden. Om deze reden heb ik besloten om de gehele bed torens op een manier te herbouwen, zodat deze na een aantal jaar weer met weinig moeite kan worden verkleind of aan het einde wellicht volledig af te breken, terwijl de materialen daarna gewoon weer her te gebruiken zijn. Daarvoor heb ik naar aanleiding van enkele bestaande systemen manieren gevonden om de constructie makkelijk in elkaar te zetten en weer uit elkaar te halen zonder te lassen of andere manieren van permanent bevestigen. Daarnaast is ook een façade systeem bedacht welke bestaat uit prefab elementen die na gebruik ook weer uit elkaar te halen zijn of makkelijk te vervangen zijn.
De balkons zijn daarnaast voorzien van relingen waarop zonnepanelen zijn bevestigd, om energie op te wekken en er is gebruik gemaakt van een bestaand systeem van Fermacell en Uniwarm waarbij de vloerverwarming makkelijk te plaatsen is en makkelijk te verwijderen is.
